SAİAN KALSEDON ŞARKI SÖZLERİ
SAİAN KALSEDON ŞARKI SÖZLERİ
Ben o yangından beri ayaktayım
Başak saplarında ya da güneş günlerinde
Sözümün üstüne beni sakınacak hiçbir çatı da yok fakat
Ben o kavgadan beri hayattayım
Beyaz yoksa anlamı da yok karanın
Niçin yaşayacaktım hiç bahsetmeyeceksem kabuklarımdan yaramın
Bacak aramda doğum lekem sesimde çirkin ıssızlık
Ben ihanetten beri ayaktayım
Gülüşümü görseniz kıpkırmızı bir düğüm
Ölümüme inanın gökyüzünde beyaz düşsel bir düğün
Fakat şafaklardan karman gölüne geçicem çünkü
Ben tereddütten beri ayaktayım
Bu benim kendi cinayetimin bulut yüklü şarkısı
Alargamda intihar ve nefesimde ölü bir curnata
Bize böylece gözyaşı saydıran yaşamak adına
Ben o şafaktan beri ayaktayım
(Nakarat)
Sen dedi öykümü yazar mısın
Çünkü kalemin keskin gözlerin çekik
Ve birden ortadan yok oldu çünkü ben dedi
En az yıldızlar kadar hayattayım
Nasıl yeniden bulurum dedim seni
O zor gün geldiğinde dirilecek olanlardan sor beni
Gözleri çekik ve bayrakları çelik
İşte ben öldükleri günden beri hayattayım
Ben önceden karşına kalsedon rengindeki göldüm
Kör oldum yıldızları saymaktan bahar bile borana döndü
Daha şafak sökmeden ağlardın
Oysa sen eskiden temiz bileklerine kızlar gibi bazalt bağlardın
Belki de yola çıkılan yerde kaldın
Ve beni kimsenin nabzında vurmayan lirik güzelliğin aldı
Sen kelimeni nefesinde demlemeden boğuldun
Güneşi batırmasını bilir onlar ama sen doğurdun
Tepede tıpkı ay bir haydut gibi gezerken coğrafyada
Demir bir perde gibiyken karanlık, karanlık
Duaların hiçbir şeyi yoluna koymadığı bir zamandı
Ben o talandan beri ayaktayım
Seni böylece yıktıklarında
Gündüzleri vurulup geceleri ağlayan seni, seni
Saklı yarından geçilmediği lacivert akşamın ortasında
Ben yağmurlardan beri ayaktayım
(Nakarat)
Sen dedi öykümü yazar mısın
Çünkü kalemin keskin gözlerin çekik
Ve birden ortadan yok oldu çünkü ben dedi
En az yıldızlar kadar hayattayım
Nasıl yeniden bulurum dedim seni
O zor gün geldiğinde dirilecek olanlardan sor beni
Gözleri çekik ve bayrakları çelik
İşte ben öldükleri günden beri hayattayım
Ben o yangından beri ayaktayım
Başak saplarında ya da güneş günlerinde
Sözümün üstüne beni sakınacak hiçbir çatı da yok fakat
Ben o kavgadan beri hayattayım
Beyaz yoksa anlamı da yok karanın
Niçin yaşayacaktım hiç bahsetmeyeceksem kabuklarımdan yaramın
Bacak aramda doğum lekem sesimde çirkin ıssızlık
Ben ihanetten beri ayaktayım
Gülüşümü görseniz kıpkırmızı bir düğüm
Ölümüme inanın gökyüzünde beyaz düşsel bir düğün
Fakat şafaklardan karman gölüne geçicem çünkü
Ben tereddütten beri ayaktayım
Bu benim kendi cinayetimin bulut yüklü şarkısı
Alargamda intihar ve nefesimde ölü bir curnata
Bize böylece gözyaşı saydıran yaşamak adına
Ben o şafaktan beri ayaktayım
(Nakarat)
Sen dedi öykümü yazar mısın
Çünkü kalemin keskin gözlerin çekik
Ve birden ortadan yok oldu çünkü ben dedi
En az yıldızlar kadar hayattayım
Nasıl yeniden bulurum dedim seni
O zor gün geldiğinde dirilecek olanlardan sor beni
Gözleri çekik ve bayrakları çelik
İşte ben öldükleri günden beri hayattayım
Ben önceden karşına kalsedon rengindeki göldüm
Kör oldum yıldızları saymaktan bahar bile borana döndü
Daha şafak sökmeden ağlardın
Oysa sen eskiden temiz bileklerine kızlar gibi bazalt bağlardın
Belki de yola çıkılan yerde kaldın
Ve beni kimsenin nabzında vurmayan lirik güzelliğin aldı
Sen kelimeni nefesinde demlemeden boğuldun
Güneşi batırmasını bilir onlar ama sen doğurdun
Tepede tıpkı ay bir haydut gibi gezerken coğrafyada
Demir bir perde gibiyken karanlık, karanlık
Duaların hiçbir şeyi yoluna koymadığı bir zamandı
Ben o talandan beri ayaktayım
Seni böylece yıktıklarında
Gündüzleri vurulup geceleri ağlayan seni, seni
Saklı yarından geçilmediği lacivert akşamın ortasında
Ben yağmurlardan beri ayaktayım
(Nakarat)
Sen dedi öykümü yazar mısın
Çünkü kalemin keskin gözlerin çekik
Ve birden ortadan yok oldu çünkü ben dedi
En az yıldızlar kadar hayattayım
Nasıl yeniden bulurum dedim seni
O zor gün geldiğinde dirilecek olanlardan sor beni
Gözleri çekik ve bayrakları çelik
İşte ben öldükleri günden beri hayattayım
